Στο χωριό Θεοτόκος στον Γράμμο στεγάζεται ένα από τα Μουσεία – Μνημεία για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Το Μουσείο στεγάζεται στο σπίτι που έμεναν δύο αγωνιστές του ΔΣΕ, ο Χρήστος και η Ελένη Ζούνη, μετά από προσφορά που έκαναν τα παιδιά τους (Αποστόλης, Βασίλης, Νίκος) στο ΚΚΕ.
Εισερχόμενος κάποιος στο Μουσείο, μπορεί να δει κατατοπιστικούς χάρτες της περιοχής και χάρτες μαχών, ώστε να τοποθετήσει στο γεωγραφικό χώρο όλη την πορεία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και κυρίως τις τελευταίες ηρωικές στιγμές της. Πρόσωπα των ανταρτών περιστοιχίζουν τον επισκέπτη, για να θυμίζουν ότι η ηρωική πράξη τους βρίσκεται κυρίως στο ότι ούτε μια στιγμή δεν βαρυγκώμησαν, δεν λιποψύχησαν, δεν έκαναν πίσω, παρά βάδιζαν με το χαμόγελο και την αισιοδοξία μέχρι τέλους. Από αυτές τις εικόνες προκύπτει και ο μεγάλος διαπαιδαγωγητικός ρόλος ενός τέτοιου Μουσείου , που στοχεύει στο συνδυασμό της ιστορικής γνώσης με τη συνείδηση της αναγκαιότητας και του εφικτού μιας άλλης, σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Στον περίβολο του Μουσείου στήθηκε ένα νέο Μνημείο αφιερωμένο ειδικά στους νεκρούς που έδωσαν τα χωριά της περιοχής στον αγώνα του ΔΣΕ. Το Μνημείο συγκροτείται από το «Δ» του ΔΣΕ και το οποίο είναι ορατό από παντού, δηλαδή είναι έτσι τοποθετημένο ώστε να προβάλλεται από κάθε οπτική το «Δ», στις σωστές αναλογίες. Είναι μεταλλικό μνημείο πυραμιδοειδούς σχήματος, αποτελούμενο από τρεις πλευρές, οι οποίες σχηματίζουν τρία οξυκόρυφα τρίγωνα που αναπαριστούν, στο χώρο, το «Δ».
Για την ανάδειξη του «Δ» επιλέχθηκε η ανύψωσή του πάνω σε δύο κυκλικές βάσεις. Η πρώτη βάση είναι κεκλιμένη και μαζί με τη δεύτερη δίνουν την αίσθηση σπείρας παραπέμποντας στη «σπειροειδή ανέλιξη της ιστορίας», ενώ παράλληλα, ειδομένα από ψηλά (δηλαδή σε «κάτοψη»), σχηματίζουν το «στεφάνι» που πλαισιώνει το «Δ» του Δημοκρατικού Στρατού.
Το κυκλικό σχήμα της βάσης του Μνημείου περιβάλλεται περιμετρικά από διαδρόμους και τοιχία που επάνω τους είναι αναρτημένες οι επιγραφές με τα ονόματα των μαχητών/-τριών από τα χωριά της περιοχής που έπεσαν στη μάχη.